Een paard heeft voor zijn dagelijks functioneren energie, bouwstoffen, vitaminen en mineralen nodig. Als een dier te weinig energie binnenkrijgt, is dat meestal vrij goed te zien: het paard valt dan namelijk af. Je kunt dit eenvoudig oplossen door bijvoorbeeld meer ruwvoer te geven of wat olie aan het rantsoen toe te voegen. Uiteraard kan vermagering ook ontstaan door bepaalde ziektes, tandproblemen of bijvoorbeeld een wormenbesmetting. Als het niet helpt om energie aan het rantsoen toe te voegen, raadpleeg dan je dierenarts.

Zelf gemaakt of uit het voer?

Je paard maakt een deel van de vitamines die hij dagelijks nodig heeft, zelf aan. Bijvoorbeeld vitamine C en vitamine K. Daar hoef je je in principe dan ook geen zorgen over te maken, tenzij je paard ziek of oud is, dan kan de lichaamseigen productie minder worden. Tekorten aan diverse B-vitaminen, die wel via het voer binnen moeten komen, kunnen leiden tot diarree, huidproblemen en zelfs neurologische aandoeningen.

Tekort of overdosis?

Een tekort aan bijvoorbeeld vitamine E of magnesium kan ongunstig zijn voor je paard, maar voor bepaalde vitamines en mineralen moet je juist uitkijken voor een overdosis. Zo is jodium van belang voor de vruchtbaarheid, maar is het al snel giftig voor paarden. Ook selenium heeft een functie in het paardenlichaam, maar is bij overdosering al snel toxisch. Ook de vitamines A en D moet je niet zo maar aanvullen, een teveel heeft al gauw negatieve bijwerkingen.

Bloedbeeld

In de eventingsport en bij professionele ruiters is het vrij gebruikelijk om af en toe bloed te trekken om te kijken of er tekorten zichtbaar zijn in het bloedbeeld. Dit kan een handig hulpmiddel zijn om bepaalde problemen voortijdig op te sporen. De status van bijvoorbeeld ijzer, dat van belang is voor het zuurstoftransport, is goed in het bloed te beoordelen. De bloedwaardes van sommige andere stoffen geven echter niet zo veel informatie. Voor bepaalde vitaminen en mineralen heeft je paard namelijk een reserve. Vitamine E wordt bijvoorbeeld opgeslagen in de lever en zodra er een tekort dreigt in de cellen, wordt deze vitamine vanuit de lever aangevuld. Pas op het moment dat de lever ook geen voorraad meer heeft zie je problemen. Een vitamine-E tekort leidt tot leveraandoeningen, verminderde weerstand en vruchtbaarheidsproblemen. Mineralen als calcium en magnesium zitten ook in de botten van je paard en kunnen daaruit vrijgemaakt worden als er elders in het paardenlichaam behoefte aan is. Dat betekent dan wel dat de sterkte van de botten minder wordt, met allen mogelijke gevolgen tot breuken aan toe! Het is dus beter om te zorgen dat botopbouwende mineralen zoals magnesium, calcium, fosfor en silicium in voldoende mate in het rantsoen zitten.

Sportpaard?

Balancers en krachtvoer zijn vaak zó gemaakt dat ze in de behoeften voldoen van een paard dat niet in het werk staat, of alleen heel licht. Als je sportpaard onvoldoende spieren en/of conditie opbouwt terwijl je wel goed traint, kan het zijn dat je wat extra bouwstoffen moet geven. Zeker als een paard niet vol in het gras staat, want gras is een belangrijke bron van veel vitamines en ook eiwitten en aminozuren. Een paard dat veel sport heeft namelijk extra aminozuren zoals lysine en mineralen nodig voor de opbouw van zijn spieren. Houd er ook rekening mee dat een paard dat in het werk staat meer mineralen zoals calcium, fosfor en magnesium nodig heeft dan de basisbehoefte die bijvoorbeeld met een gewone balancer gedekt wordt. Om die extra behoefte te dekken kan je kiezen voor losse supplementen of een balancer speciaal voor sportpaarden. Daarnaast heeft een sportpaard vitamine E nodig voor de spieren. Blijft je paard achter in de bespiering, is hij stijf en/of heeft hij heel strakke spieren die je niet gemakkelijk in kunt drukken? Dan zijn vitamine E en magnesium de eerste bouwstoffen waar je naar kunt kijken, eventueel in combinatie met wat essentiële aminozuren en B-vitaminen. Ook silicium voor de aanmaak van bot, kraakbeen en bindweefsel is een goed supplement voor sportpaarden, zeker als ze niet of weinig vers gras eten.