Communicatie en verbinding

80% van de totale communicatie is non-verbaal. Dit betekent dus, zonder woorden maar bijvoorbeeld met energie, lichaamstaal, weten en doorvoelend vermogen. Een deel van de verbinding is communicatie:

• In verbinding zijn is communicatie
• Communicatie is in verbinding zijn Communicatie is één van de non-verbale communicaties die ik gebruik in mijn werk, denk hier maar eens over na ;).

Geen belang hebben bij de uitkomst

Om tot goede communicatie/verbinding te komen moet er een invoelend vermogen zijn. In principe heeft iedereen dit vermogen. Maar het is net als een spier, hoe meer aandacht je eraan geeft, hoe sterker het wordt. Of, hoe meer je uit de weg durft te gaan, hoe duidelijker de communicatie mag en kan worden. Interpretatie is wat anders dan communicatie. Om echt en oprecht te kunnen communciceren moet je totaal geen belang bij de uitkomst hebben. Daar wringt de schoen nog wel eens. Als mens zijnde hebben we toch best vaak een flinke vinger in de pap met hoe snel en waarlangs de weg is die ons paard af mag leggen. Een doel stellen is practhtig en ook heel nuttig, maar we moeten soms ook kunnen bijschaven. Even een kleine zijweg inslaan om ver volgens weer de snelweg op te gaan.

Praktijkvoorbeeld

Ik heb de mooiste en meest bijzondere dingen meegemaakt in deze communicatie. Zo was er een paard met een enorm probleem! Haar sprong was verbeend en ze was echt erg kreupel. De eigenaresse kreeg een communicatie van een vriendin cadeau. Ik was een beetje ingelicht van tevoren over wat het probleem was en kreeg direct stress! Wat als ik het niet goed hoor en wat als ik de reden ben dat dit paards straks ingeslapen wordt door mijn communicatie....

Toen het contact met de eigenaresse was gelegd wilde ik graag wat dingen van het paard weten om erachter te komen hoe ze communiceert, met wie ik te maken heb en of ik het juiste paard "aan de lijn" had. Eerste vraag van mij aan haar (paard): 'hoe oud ben je?' Ze zegt, 'twaalf ', maar dat klopt niet!' Uhm.... sorry? Naja, ik geef dit door aan de eigenaresse en ze begint te lachten. Dat klopt helemaal, ze is al 13 maar ik vergis me steeds.... Ah, mooi! Ik weet nu met wie ik te maken heb!

Omdat dit paard wel wist dat ik niet comfortabel was met een uitspraak doen over haar leven ging ze dat uit de weg. We hebben een mooie communicatie gehad en alhoewel de eigenaresse er blij mee was, zat het mij niet lekker. Ik had geen antwoord gegeven op de prangende vraag of ze nog langer wilde blijven leven met deze pijn.

Twee dagen later in het wakker worden zegt ze (het paard): 'zeg maar dat ze de juiste beslissing heeft genomen!' Ik wist niet waar dit over ging, maar liet het de eigenaresse weten... Deze komt bij me terug met: 'ik heb een beslissing genomen omtrent haar leven, ik ga haar laten inslapen want de pijn wordt erger!' Zulke momenten geven kippenwel! Het paard gaf de zo welkome bevestiging.

Dit prachtige paard had niemand gewongen een keuze te maken, ze had de regie mooi in 'handen' en wist precies hoe en wat ze wilde. Op het juiste moment wist ze aan te geven wat ze wilde. Zonder iemand een schuldgevoel te geven! Hoe liefdevol <3 !

Ruimte geven, geeft verbinding

Dit communiceren, invoelen/doorvoelen, gebruiken we dagelijks met onze eigen paarden. Met rijden, de dagelijkse omgang, met alles eigenlijk. Hoe meer wij "uit de weg" gaan, hoe meer verbinding, hoe meer communicatie zonder woorden. Hoe meer je kunt aanvoelen/door voelen.

Ons lichaam doet dit zonder dat wij erover na hoeven te denken, automatisch. Tijdens het rijden met ons paard is dit (non-verbale comunicatie) de grootste factor. Jouw lichaam op dat van je paard. Je praat je paard niet door de training heen, je beweegt jouw lichaam om dat van je paard dingen te laten doen. Dat is ook non-verbale communicatie.

Wees bewust van jouw acties en communicatie

In dit stukje ligt mijn passie, het stukje: hoe raak jij zo bewust van jouw acties, dat jouw paard jou beter kan begrijpen en dat jullie beiden het maximale uit het samenzijn/ werk/ taak/ wedstrijd kunnen halen.

Het kan zo iets kleins zijn als, middenrif laten ontspannen, eens lekker diep ontspannen uitademen! Je paard kan echt totaal anders gaan lopen wanneer jij jouw lichaam bewust ontspant of aanspant, bewust los laat of ruimte geeft.

Geven en toestaan

Heel vaak wordt ons met de paplepel ingegoten dat wij het paard moeten "bedwingen". Nou, succes hoor! Ja sommigen staan het toe, maar de meesten niet. Ik kom vaak bij paarden die zo gevoelig zijn dat ze echt dwars of gevaarlijk lijken. Op het moment dat je dan de ruiter een bepaald bewustzijn laat openen kan het paard gaan ontspannen. Het paard voelt direct dat hij of zij je "aan de lijn" heeft. Dat er een opening is gekomen voor het paard om in de dans plaats te nemen. Dit kan echt zo simpel zijn door alleen bewust te zijn van een bepaalde spierspanning en deze spanning los te laten. Toestaan in plaats van vragen, geven in plaats van dwingen. Het kan zo mooi zijn, zo simpel ook.

Met je hart gaan rijden

De dans tussen paard en ruiter is dan een echte verbindende/verbonden dans. Een samen bewegen waarbij het paard de volgende positie aan kan nemen. Maar wanneer jij met een danspartner danst die steeds op je tenen blijft trappen dan wordt je gespannen, ga je misschien zelfs wel op je tenen lopen. Alles beter dan steeds pijn eravaren toch? Voor een paard hoeft het niet eens pijn te zijn waar het mee begint. Onzekere paarden hebben veel eerder nodig dat ze gehoord worden, gezien worden, begeleid worden. Maar dan wel met rust, met gevoel en met begrip. Maar vooral met het invoelende vermogen! Uiteraard geldt dit voor alle type paarden. Zodra jij als ruiter met je hart gaat rijden, ga je het voelen! Ga je echt voelen wat jouw paard nodig heeft.